O ile prezentowany wcześniej przeze mnie model Ta-152 jest rekordzistą w leżeniu w poczekalni, to bohater tej galerii powstał szybciej niż jakikolwiek inny w ostatnim czasie. Na początku roku zostałem "uziemiony" w domu i przez większość czasu kleiłem. Wziąłem na warsztat model Reggiane Re.2000 Catapultabile GN wydany przez Model Hobby. Od pierwszego wbicia skalpela w karton do polakierowania gotowego modelu minęły lekko ponad 3 tygodnie.
.jpg)
Szanowni Państwo, przedstawiam laureata nagrody za najlepszy comeback z piwnicy ostatniej dekady. Model ten zacząłem kleić w grudniu 2020, skleiłem kadłub i nie pamiętam już dlaczego odłożyłem go na chwilę do poczekalni. I tak leżał do stycznia 2025, kiedy to sobie o nim przypomniałem. I bardzo dobrze zrobiłem, bo szkoda by było go nie skończyć, taki ładny wyszedł.
Nocny autobus Royal Air Force, albo wielka czarno-brunatna bryła jaką jest Fairey Battle Mk. I trafił na mój warsztat latem 2024 i budowałem go z przerwami do końca roku. Model opracowany przez Michała Szklarczyka z grafiką Marcina Dworzeckiego, a wydany przez wydawnictwo WAK przedstawia maszynę z polskiego 301 Dywizjonu Bombowego im „Ziemi Pomorskiej” (Wielka Brytania, lato 1940). Nie jestem tylko pewien co do tego, czy na kadłubie widnieje właściwy numer seryjny, powinien być chyba L5048. Pod numerem L5471 Google znajduje australijską maszynę.
.jpg)
Kolejny model, który przedstawiam to Mirage 2000 z Eskadry Bocianów (Escadron de Chasse 1/2 Cigognes), Luxeuil, Francja 2012.Budowę “szarego miraża” zacząłem jesienią 2023 i skończyłem rok później. Po drodze było kilka przerw, w międzyczasie powstawał np. Fairey Battle.
.jpg)
.jpg)
Zapraszam do
kolejnej galerii. Tak jak już pisałem w poprzedniej, kleiłem równolegle trzy MiG-i-21
i dziś prezentuję Wam drugiego z nich. Jest to dwumiejscowa wersja szkolna oznaczona
symbolem UM. Przez długi czas panował na rynku wysyp modeli MiG-ów-21 w różnych
wersjach i malowaniach, a ja nie mogłem się doczekać właśnie tego. Ze wszystkich „ołówków” ten oraz F-13 (na którego swoją drogą też
czekam) podobają mi się najbardziej. Ich sylwetki są nieco inne, bardziej smukłe
i chyba dlatego wolę je od MF-ów, Bis-ów czy PF-ów. Kupiłem go na
stoisku w Przeciszowie od razu po tym jak się ukazał i po powrocie do domu trafił na warsztat
dołączając do już rozgrzebanego MiG-a-21R. Przecież UM to było „modelarskie
marzenie”, czy tam „must have” i ten status pozwolił mu wejść pod nóż poza
kolejką.
Cześć! Od dobrego roku jakoś nie idzie mi w klejeniu. Często siadam do maty i próbuję coś zrobić, ale papier mnie jakoś nie słucha. Poszukiwania modelarskiej weny prowadzą mnie często w ślepe uliczki i zamiast pomóc w jej odnalezieniu powodują skutek raczej odwrotny. Zawsze myślałem, że jak nie idzie z jednym modelem, to trzeba zacząć inny, a potem wrócić do tego pierwszego. Do tej pory działało, ale tym razem skończyło się 7 czy 8 rozgrzebanymi modelami na warsztacie. Jeden z nich udało mi się dokończyć i niniejszym zapraszam do galerii.
